ΛΕΒΑΝΘΟΣ – Βάμμα πρόπολης

Γνωρίστε τους παραγωγούς και μάθετε για την πραγματική αξία των προϊόντων

Γρεβενά                                                                                Βρείτε το προϊόν στο :

Τα Μυστικά της Πρόπολης (από το Ελληνικό Κέντρο Μελισσοθεραπείας)

Η πρόπολη αποτελεί, μαζί με τα άλλα προϊόντα της μέλισσας (μέλι γύρη βασιλικός πολτός) τη βάση στην οποία οι ειδικοί στον τομέα της επιστημονικής έρευνας κάνουν συχνή αναφορά για την Παρασκευή των προϊόντων της φυτοθεραπείας με σίγουρα αποτελέσματα.

Αν και ο άνθρωπος γνωρίζει και χρησιμοποιεί την πρόπολη από τα παλιά χρόνια, ακόμα και σήμερα δεν εγκατέλειψε τη χρήση της. Αντιθέτως ήρθαν στο φως νεότερες και μοντέρνες επιστημονικές γνώσεις, αποδείχθηκε με πιο χειροπιαστά μέσα και με μεγαλύτερη σαφήνεια τις ιδιότητες αυτής της σημαντικής ουσίας.

Με την παραγωγή πιο συμπυκνωμένων εκχυλισμάτων και κυρίως τυποποιημένων με συγκεκριμένα δραστικά συστατικά, τα φυτοθεραπευτικά προϊόντα της τελευταίας γενιάς αποτέλεσαν αντικείμενο έρευνας με πιο αυστηρές προδιαγραφές

Τα πολλά φλαβονοειδή και οι συγκεντρώσεις σε αρωματικά μόρια που περιέχει η πρόπολη γενικά είναι η αρχή της αντιβακτηριακης δράσης. Η πρόπολη αποτελεί μια πραγματική παρεμπόδιση για τη σήψη.   Η πρόπολη είναι ενισχύει  την υγιεινή της στοματικής κοιλότητας με τη μορφή διαλυμάτων. Βοηθάει στη θεραπεία κρυολογημάτων, πονόλαιμου, χρόνιων φαργγύτιδων, άφθων, γαστρεντερίτιδας, κολίτιδας.

Μια γενική αντιπροσωπευτική εικόνα της σύνθεσης της είναι η ακόλουθη:
50 – 55% ρητίνες και βάλσαμο
20 – 35% κεριά (ένα μείγμα από πράσινο κερί φυτικής προέλευσης και το προστιθέμενο κερί των μελισσών
5 –10% αρωματικά και αιθέρια έλαια
5% γύρη και άλλες οργανικές και ανόργανες ουσίες (βενζοικό οξύ και εστέρες, καφεϊκό οξύ, φερουλικό οξύ).
Πρέπει να σημειώσουμε την παρουσία πάνω από 40 φλαβονοειδών των αλειφατικών αρωματικών οξέων, των φαινολικών στοιχείων των αρωματικών αλδευδών, των αμινοξέων, των σακχάρων και πολλών βιταμινών (σύμπλεγμα Β , Ε, C).

Τι είναι η πρόπολη ;

Οι μέλισσες τη χρησιμοποιούν υπό μορφή επικάλυψης, σαν γενική μορφή προστασίας. Εξυπηρετεί το σκοπό να καλύπτει όλες τις τρύπες και τα κενά της κυψέλης. Επιτρέπει όχι μόνο να επισκευαστούν οι καταστροφές στο εσωτερικό της κυψέλης, αλλά στους ψυχρούς η πολύ θερμούς τόπους να μειώνει το μέγεθος της εισόδου της κυψέλης, έτσι ώστε να περιορίζει στο ελάχιστο δυνατό την πρόσβαση του κρύου ή θερμού αέρα, και των πιθανών εχθρών μέσα στην κυψέλη.
Καθυστερεί την εξέλιξη των ασθενειών μέσα στην κυψέλη, λειτουργώντας ως προφυλακτικό μέσο για τις εργάτριες μέλισσες στην είσοδο της κυψέλης, προσφέρει μία» μπάρα προστασίας» σε βακτήρια και ιούς. Οι μέλισσες παράγουν την πρόπολη, ξεκινώντας από φυτικές ρητίνες που εκκρίνονται από τους οφθαλμούς των φυτών και από το φλοιό ορισμένων δέντρων (π.χ. λεύκες).

Η πρώτη ύλη της πρόπολης είναι ρητινώδεις εκκρίσεις από τους οφθαλμούς δασικών κυρίως δέντρων. Οι συλλέκτριες πρόπολης με τα σαγόνια τους αποσπούν ένα κομμάτι από τις εκκρίσεις αυτές και με τη βοήθεια των δύο πρώτων ζευγών των ποδιών τους τα μεταφέρουν εναλλάξ στα «καλαθάκια» της γύρης στο τρίτο ζεύγος ποδιών.
Ο χρόνος που απαιτείτε για τη συλλογή της πρόπολης εξαρτάται από τη θερμοκρασία και υγρασία του αέρα που ρευστοποιεί ανάλογα τις ρητινώδεις εκκρίσεις. Ένα πλήρες φορτίο πρόπολης απαιτεί κατά μέσο όρο εργασία μισής ώρας από τη συλλέκτρια πρόπολης.
Η πρόπολη επίσης δεν αποθηκεύεται στην κυψέλη, αλλά παραλαμβάνεται αμέσως από τις μέλισσες που ασχολούνται με τη χρήση της και τοποθετείται όπου χρειάζεται. Η συλλέκτρια πρόπολης περιμένει να την ξεφορτώσουν οι οικιακές μέλισσες, οι οποίες προσθέτουν κερί και διάφορες εκκρίσεις στην πρώτη ύλη και έτσι παράγεται αυτό το θαυμάσιο υλικό , η πρόπολη, με τις εξαιρετικές ιδιότητες.

Αφού τη μεταφέρουν μέσα στην κυψέλη με τις τρίχες των ποδιών τους, σκεπάζουν τα εσωτερικά και εξωτερικά μέρη της κυψέλης με αυτήν η οποία ισχυροποιεί την αποικία των μελισσών και της παρέχει ένα υγιέστερο περιβάλλον. Ακόμη η μέλισσα αλείφει το σώμα της με αυτήν την ουσία, για να την προστατευθεί από τους φυσικούς της εχθρούς.

Ταριχεύουν με την πρόπολη μεγαλόσωμα ζώα όπως ποντίκια που πέθαναν μέσα στη κυψέλη και δεν είναι σε θέση να τα μεταφέρουν έξω. Η πρόπολη δεν επιτρέπει την ανάπτυξη μικροβίων και δυσοσμιών. Επιχρίουν τα κελιά των κηρυθρών μετά την εκκόλαψη των μελισσών για να τα αποστειρώσουν ώστε να είναι έτοιμα για να ξαναγεννήσει η βασίλισσα μέσα τους.

Πως φτιάχνει το βάμμα της πρόπολης ο μελισσοκόμος;

Ο μελισσοκόμος συλλέγει την πρόπολη ξύνοντας τα εσωτερικά τοιχώματα της κυψέλης, το καπάκι , η τα πλαίσια όπου την εναποθέτουν οι μέλισσες. Εκμεταλλευόμενοι αυτή την ιδιότητα της μέλισσας τοποθετούμε πλαστικό πλέγμα στο επάνω μέρος των πλαισίων το οποίο καλύπτεται από τις μέλισσες με πρόπολη, και αργότερα τη μαζεύουμε. Τοποθετείται το πλέγμα στην κατάψυξη, όπου ψύχεται και κατόπιν τινάζοντας το πλαίσιο, παραλαμβάνουμε καθαρή ξηρή πρόπολη.

Οι σκληρές ακαθαρσίες απομακρύνονται και μετά η πρόπολη διαλύεται σε διάλυμα 70% αιθυλικής αλκοόλης, η οποία επιτρέπει την αφαίρεση του κεριού που είναι ελαφρά διαλυτό σε χαμηλές θερμοκρασίες.

Υπολογίζεται ότι κάθε μελίσσι μπορεί να παράξει από 100 – 300 γρ. πρόπολη το χρόνο.

Η Ιστορία ενός “φυσικού αντιβιοτικού” 

Η πρόπολη είναι γνωστή από τους αρχαίους χρόνους. Η πρωιμότερη απεικόνιση συλλογής μελιού. Το πρωτότυπο του είναι ζωγραφισμένο στο σπήλαιο LAS ARANAS της Βαλέντσια στην Ισπανία και αποτελεί την αρχαιότερη μέχρι σήμερα μαρτυρία της γνωριμίας του ανθρώπου με τη μέλισσα (ηλικίας 40.000 ετών). Με εκείνη την απίθανη καλλιτεχνική δύναμη και την περιεκτική λιτότητα της παλαιολιθικής εποχής, απεικονίζει 1 άνθρωπο (γυναίκα) σκαρφαλωμένο να προσπαθεί να συλλέξει τους καρπούς της κυψέλης ενώ γύρω του πετούν μέλισσες. Είναι πράγματι ένα συγκλονιστικό ντοκουμέντο, ο άνθρωπος με τη μέλισσα σε μία αναλλοίωτη μέσα στο χρόνο κατάκτηση του χώρου και του ρόλου του.
Οι Έλληνες, οι Πέρσες, οι Ρωμαίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Άραβες και οι Ίνκας τη χρησιμοποιούσαν για τις βιολογικές της ιδιότητες. (Στις παλιές γραφές ονομάζονταν μαύρο κερί.

Για τους Αιγυπτίους, η μέλισσα είχε μεγάλη θρησκευτική σημασία και συμβόλιζε τη γενναιότητα, ενώ την πρόπολη τη χρησιμοποιούσαν για θεραπείες οι ιερείς, για μεγάλη ποικιλία ασθενειών, καθώς επίσης και στην ταρίχευση πτωμάτων. Οι περιβόητες μούμιες που υπάρχουν και θαυμάζουμε μέχρι σήμερα στα διάφορα μουσεία, οφείλουν το μεγάλο βαθμό διατηρησιμότητας τους σε διάφορα παρασκευάσματα με βάση την πρόπολη.

Στη μινωική εποχή η μέλισσα συμβόλιζε τη γονιμότητα με το γνωστό σήμα της μέλισσας των Μαλλίων. Οι πινακίδες της γραμμικής γραφής του συστήματος Β στη Κνωσό.
Ο Ιπποκράτης συνιστά την επάλειψη της πρόπολης για την επούλωση των πληγών.
Ο Δημόκριτος ισχυρίζεται ότι η μακροζωία και η υγεία οφείλονται στην κατανάλωση των προϊόντων της μέλισσας και δη της πρόπολης,
Στην ανάβαση (4ο βιβλίο του Ξενοφώντα) υπάρχουν περιγραφές για την κυψέλη, τη βασίλισσα την πρόπολη και τη μέλισσα.
Ο Αριστοτέλης ο πρώτος μελισσολόγος ερευνητής περιγράφει τον 3Ο αιώνα π.Χ. στο σύγγραμμα του «περί ζώων μορίων» τη μελισσοκομική επιστήμη και υμνεί τη ποιότητα των προϊόντων της μέλισσας. Τα κείμενα του αποτέλεσαν τη βασική πηγή γνώσεως για μεταγενέστερους συγγραφείς (Έλληνες Ρωμαίους και Άραβες).
Η μέλισσα ήταν σύμβολο της Εφέσου, αποτυπωμένη στα νομίσματα της εποχής της ακμής της. Ο Πλίνιος (Ρωμαίος ιστορικός και συγγραφέας της επιστημονικής εγκυκλοπαίδειας) στο βιβλίο του « φυσική ιστορία» αναφέρει την πρόπολη ως ακριβότερη από το μέλι. Στη Ρώμη όπου υπήρχε μια ολόκληρη κουλτούρα ήταν αφιερωμένη στη μέλισσα και τα προϊόντα της. Κάθε Ρωμαίος λεγεωνάριος την είχε μαζί του κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών του εκστρατειών. Ο διάσημος ιατροφιλόσοφος Αβικέννας (11ος αιώνας) είχε παρατηρήσει ότι η πρόπολη δρα αποτελεσματικά στα τραυματισμούς από βέλη τόξων.

Στο μεσαίωνα την πρόπολη την χρησιμοποιούσαν  για απολύμανση του ομφαλού των νεογέννητων και ως φάρμακο κατά των στοματικών προσβολών.
Στη Γεωργιανή και Καυκάσια ιατρική του 12ου αιώνα χρησιμοποιείτο για τη θεραπεία των χαλασμένων δοντιών αναμειγμένη με άλλες ουσίες όπως λάδι ελιάς, μέλι κλπ.

Στις αρχές του 19ου αιώνα χρησιμοποιείται η πρόπολη ευρέως στα στρατιωτικά νοσοκομεία, κατά τη διάρκεια των πολέμων στη Ν. Αφρική ως απολυμαντικό και θεραπευτικό των πληγών.
Στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, τα ρωσικά στρατεύματα τη χρησιμοποιούσαν σε αλκοολούχο διάλυμα για την απολύμανση των πληγών. Από τότε σιγά σιγά η χρησιμοποίηση της πρόπολης μειώνεται καθώς αντικαθίσταται από χημικά φάρμακα, εκτός από την ανατολική Ευρώπη. Από το 1969 υπάρχει μονογραφία της πρόπολης στη Σοβιετική δερματολογία για θεραπείες παθήσεων. Στις τελευταίες δεκαετίες στην Ανατολική Ευρώπη, Ασία, Ιαπωνία η σύγχρονη ιατρική κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η πρόπολη πρέπει να πάρει τη θέση που της αξίζει, όπως αποδείχθηκε μετά από πολυετή έρευνα σε αναγνωρισμένα και φημισμένα εργαστήρια. Με ορθολογικά πειράματα έχει ήδη τεκμηριωθεί η ωφέλεια των προϊόντων της μέλισσας. Αναφορές από όλον τον κόσμο, σε επιστημονικά συνέδρια και περιοδικά, τεκμηριώνουν τη μία μετά την άλλη τη θεραπευτική της δράση. Οι μελέτες είναι τόσο πολλές που δημιουργείτε ειδικός κλάδος στην ιατρική επιστήμη γνωστός σαν μελισσοθεραπεία (apitherapy).

ΑΠΟΠΟΙΗΣΗ ΕΥΘΥΝΗΣ
Οι παρεχόμενες πληροφορίες έχουν σκοπό τη γενική ενημέρωση και σε καμία περίπτωση δεν υποκαθιστούν την επαγγελματική ιατρική συμβουλή ή θεραπεία. Να ζητείται πάντα ιατρική συμβουλή πριν από τη χρήση. Σε καμία περίπτωση να μην παραμελείται ή καθυστερείται η αναζήτηση ιατρικής συμβουλής λόγω των πληροφοριών που παρέχονται παραπάνω.

*οι παραπάνω πληροφορίες αποτελούν συλλογή ισχυρισμών προερχόμενων τόσο από ελληνική και ξένη βιβλιογραφία όσο και από εμπειρικές και παραδοσιακές πρακτικές ανά την Ελλάδα.

Επισκεφθείτε την Βάσω στο ανοιχτό της αγρόκτημα

TAYGETOS HERBS –  Βιολογικός Σιδερίτης (τσάι του βουνού)

Γνωρίστε τους παραγωγούς και μάθετε για την πραγματική αξία των προϊόντων

Ταύγετος                                                                                  Βρείτε το προϊόν στο :

Σιδερίτης  – Sideritis Clandestina

To τσάι του βουνού ή αλλιώς σιδερίτης, αποτελεί ακόμη ένα από τα ενδημικά αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά της χώρας μας. Είναι γνωστό στην Ελλάδα από την αρχαιότητα και βρίσκουμε αναφορές σε αυτό από το Θεόφραστο (372-287 π.Χ.) και τον ∆ιοσκουρίδη (10 μ.Χ. Αιώνα).

Το επιστημονικό του όνομα Sideritis προέρχεται από τη λέξη σίδηρος και κατά μια εκδοχή δόθηκε στο φυτό, λόγω της ικανότητας του φυτού να θεραπεύει τις πληγές που προκαλούνται από σιδερένια αντικείμενα. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή αποτελεί φυσική πηγή σιδήρου στα ροφήματα που παρασκευάζονται από αυτό το φυτό, ενώ μια τρίτη άποψη υποστηρίζει ότι η ονομασία του οφείλεται στο σχήμα των δοντιών του κάλυκα, που μοιάζουν με αιχμή λόγχης.

Από τα 15 περίπου είδη που αυτοφύονται στην Ελλάδα, και όλα βρίσκονται κυρίως σε ορεινές περιοχές, ιδιαίτερα γνωστά και με μεγάλη εξάπλωση είναι το Βλάχικο τσάι ή τσάι του Άθω (Sideritis αthoα Papan. & Kokkini.), το τσάι του Μαλεβού ή τσάι Ταΰγετου (Sideritis clαndestinα Chaub & Bory.), το τσάι του Ολύμπου. (Sideritis scαrdicα Griseb.), το τσάι του Παρνασσού ή τσάι του βελουχίου (Sideritis raeseri Boiss & Heldr.), το τσάι της Κρήτης (Sideritis syriαcα L.) γνωστό ως Μαλοτήρα, όνομα βγαλμένο από το ιταλικό male tirare που σημαίνει αφαίρεση της αρρώστιας και το τσάι της Εύβοιας. (Sideritis euboea Heldr.).

Ο σιδερίτης χρησιμοποιείται κυρίως ως αφέψημα (ρόφημα) λόγω των καταπραϋντικών του ιδιοτήτων. Τ ο αιθέριο έλαιό του διαθέτει αντιφλεγμονώδη, αντιοξειδωτική και αντιμικροβιακή δράση, που οφείλονται σε τρείς φυτοχημικές ομάδες, στα φλαβονοειδή, στα διτερπένια και στα πτητικά συστατικά.
Έχει αναγνωριστεί από τoν E.M.A. ως «Παραδοσιακό Φάρμακο Φυτικής Προέλευσης», με τις ενδείξεις «αντιβηχικό σε κρυολόγημα, για την ανακούφιση των ήπιων γαστροεντερικών διαταραχών».

Επιπλέον έγκυρες μελέτες έχουν δείξει θετικά αποτελέσματα στην καταπολέμηση του άγχους και της κατάθλιψης, γνωστά από την εποχή του Ιπποκράτη.

Επισκεφθείτε τους στον Ταΰγετο στο ανοιχτό τους αγρόκτημα

AROMA FARMS, Βιολογικό Χαμομήλι

Γνωρίστε τους παραγωγούς και μάθετε για την πραγματική αξία των προϊόντων

 Αρχαία Ολυμπία                                                                       Βρείτε το προϊόν στο :

Χαμομήλι – Marticaria chamomilla 

Οι θεραπευτικές ιδιότητες του χαμομηλιού είναι γνωστές από την αρχαιότητα με αναφορές από τον πατέρα της ιατρικής Ιπποκράτη αλλά και τους Αιγύπτιους που το είχαν αφιερώσει στον θεό Ήλιο που ήταν ο γιατρός των μολυσματικών νόσων.

Το όνομα του σημαίνει μήλο του εδάφους (χάμω και μήλο) και η χριστιανική παράδοση το έχει αφιερώσει στον Άγιο Γεώργιο επειδή ανθίζει κοντά στην γιορτή του.

Το αφέψημα από χαμομήλι είναι ένα από τα πιο γνωστά και συνηθισμένα αφεψήματα διεθνώς αλλά μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε και σε διάφορα γλυκά όπως μπισκότα, cupcakes, σορμπέ, παγωτά, smoothies και κρέμες. Σε τσάι μπορούμε να το συνδυάσουμε με σπόρους γλυκάνισου, λουίζα, μελισσόχορτο, μέλι, λεμόνι, ξύσμα από πορτοκάλι και άλλα πολλά για να πάρουμε ένα απολαυστικό αφέψημα.

Παραδοσιακά το αφέψημα χαμομηλιού χρησιμοποιείται κατά του άγχους, της αϋπνίας, των γαστρεντερικών μολύνσεων, φουσκωμάτων, φλεγμονών και της διάρροιας. Βοηθά σε περιπτώσεις γυναικολογικών προβλημάτων, τονώνει το ανοσοποιητικό, αντιμετωπίζει τους πονοκεφάλους και το συνάχι. Άμα το χρησιμοποιήσουμε σε κομπρέσες, αφού έχουμε αφήσει το αφέψημα να κρυώσει, μπορούμε να ανακουφίσουμε δερματικά προβλήματα όπως ακμή, ερεθισμούς και μολύνσεις από μύκητες. Τέλος για τα πρησμένα μάτια μπορούμε να βάλουμε χαμομήλι σε παγοκύστες στη κατάψυξη και μετά να τα ακουμπήσουμε πάνω στα κλειστά βλέφαρα.

Επισκεφθείτε τον Αλέξανδρο στο ανοιχτό του αγρόκτημα

Κτήμα Ξωτάρης,  Bio Essent mix

Γνωρίστε τους παραγωγούς και μάθετε για την πραγματική αξία των προϊόντων

Κέα                                                                                       Βρείτε το προϊόν στο :

Τα βότανα του μίγματος : Ρίγανη – Θυμάρι – Θρούμπι – Μαντζουράνα 

Η υψηλή ποιότητα των ελληνικών Φαρμακευτικών & Αρωματικών Φυτών  έχει χαρακτηριστικά που μπορούν να μετρηθούν και οφείλεται σε συγκεκριμένους παράγοντες που είναι : το γενετικό υλικό, το κλίμα, το έδαφος, αλλά και η αλληλεπίδραση μεταξύ τους.
Πολλές φορές η εξαιρετική ποιότητα των Φαρμακευτικών & Αρωματικών Φυτών μας, οφείλεται στην ύπαρξη «μικροκλιμάτων» σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, όπως  η Κέα, που επικρατούν τιμές κυρίως της θερμοκρασίας, ηλιακής ακτινοβολίας και των βροχών που είναι περισσότερο ευνοϊκές για την ανάπτυξη, τις αποδόσεις και την ποιότητα των καλλιεργούμενων φυτών από τις τιμές των αντίστοιχων χαρακτηριστικών στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.
Όταν αναπτύσσονται κάτω από ξηροθερμικές συνθήκες, τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά δημιουργούν φύλλα χονδρά με μικρότερη επιφάνεια αλλά με μεγαλύτερο αριθμό αδενωδών τριχών οι οποίες εκκρίνουν αιθέρια έλαια, με ότι αυτό συνεπάγεται για την ποσότητα και την ποιοτική σύνθεση των παραγόμενων αιθερίων ελαίων.

Σήμερα ήδη προωθούνται στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων (ΕΜΑ) αιτήματα για την έγκριση φυτικών σκευασμάτων ως παραδοσιακών φαρμάκων, δηλαδή ως προϊόντων που μπορούν να έχουν ήπιες ευεργετικές ιδιότητες, εφόσον αποκλειστούν από τους γιατρούς επικίνδυνες καταστάσεις και νόσοι. Αυτό αποτελεί   μια σπουδαία ευκαιρία για την έρευνα, παραγωγή και ανάδειξη με σύγχρονο τρόπο των σπουδαίων φαρμακευτικών ιδιοτήτων και του μύθου, που έχουν τα Ελληνικά  Βότανα και είναι καταγεγραμμένες από την εποχή του Ιπποκράτη, του Διοσκουρίδη και του Γαληνού.

Ρίγανη, Origanum vulgare  

Είναι φυτό ιθαγενές της Μεσογείου και σχεδόν το 75% των ειδών απαντώνται σε περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου. Η ονομασία του γένους Origanum προέρχεται από την ελληνική λέξη «ορίγανος» που προέρχεται από τις λέξεις «Όρος» και «Γάνος» (λαμπρότητα, κάλλος, ευφροσύνη). Δηλαδή «αυτό που λάμπει στα βουνά». Πρόκειται για ένα φυτικό γένος που ανήκει στην οικογένεια των χειλανθών (lamiaceae).

Ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης χρησιμοποιούσε τη ρίγανη για τη θεραπεία της γαστραλγίας και διαφόρων παθήσεων του αναπνευστικού όπως αναφέρεται από το Θεόφραστο στο βιβλίο του ¨Περί φυτών ιστορίαι¨ καθώς και από τον Διοσκουρίδη τον Αναζαρβέα στο περίφημο έργο του ¨Περί ύλης ιατρικής¨, ενώ ο Αντίγονος ο Καρύστιος αναφέρει πως οι Πελασγοί θεράπευαν τις πληγές τους βάζοντας ρίγανη επάνω σε αυτές.

Είναι απαραίτητη στα παραδοσιακά πιάτα της Μεσογειακής διατροφής (ιδίως στην Ελληνική αλλά και την Ιταλική κουζίνα), άλλα με ολοένα και διεθνές ενδιαφέρον, ιδιαίτερα για τις ΗΠΑ και την Ιαπωνία. Στην Ευρώπη η ρίγανη και ιδίως η Ελληνική που θεωρείτε καλύτερο είδος, διακινείτε ευρύτατα και ως αιθέριο έλαιο ή εκχύλισμα.

Το αιθέριο έλαιο ρίγανης παρουσιάζει ισχυρή αντιοξειδωτική και αντιφλεγμονώδη δράση.

Μαντζουράνα, Origanum majorana 

Στην Ελλάδα υπάρχει σαν αυτοφυές ωστόσο συνηθίζεται να καλλιεργείται από την αρχαιότητα. Οι αρχαίοι Έλληνες το εκτιμούσαν πολύ και γνώριζαν τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σαν αντισηπτικό. Σήμερα καλλιεργείται ως καλλωπιστικό και αρωματικό φυτό σε γλάστρες και κήπους.

Η μαντζουράνα χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό.

Φυτό συγγενικό της ρίγανης και του δίκταμου, με χαμηλότερη όμως περιεκτικότητα σε καρβακρόλη (περίπου 20%) και περίπου την ίδια σε θυμόλη.
Έχει αναγνωριστεί από τον E.M.A. (Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων) ως «Παραδοσιακό Φάρμακο Φυτικής Προέλευσης», με τις ενδείξεις «για την αντιμετώπιση του μετεωρισμού και των ήπιων γαστροεντερικών διαταραχών, για την ανακούφιση των ερεθισμένων ρουθουνιών».
Η ξηρά δρόγη χρησιμοποιείται ως άρτυμα. Σαν αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείται στην φαρμακοποιία και την αρωματοποιία. Θεωρείται αντισπασμωδικό, αντινευραλγικό, αντικεφαλαλγικό κλπ.

Θυμάρι, Thymus sp

Το θυμάρι ανήκει κι αυτό στην οικογένεια των Χειλανθών (Lamiaceae). Με το κοινό όνομα θυμάρι αναφέρονται τα είδη του γένους Thymus, τα οποία αριθμούνται πάνω από 100.

Στην Ελλάδα υπάρχουν 31 αυτοφυή είδη, όπως Corydothymus capitatus, Thymus vulgare Thymus longicaulis ,κ.α..
Ήδη από την Ομηρική εποχή, τα αρκετά είδη του θυμαριού (που ευδοκιμούν στη χώρα μας), εκτός από ήδυσμα για διάφορα εδέσματα αποτελούσαν σύμβολο ανδρείας. Η ονομασία του προέρχεται από τη λέξη «θύω», που σημαίνει θυσιάζω, και καιγόταν ως θυμίαμα στους ναούς των θεών.  Ο Πλίνιος το χρησιμοποιούσε ως αντίδοτο σε δαγκώματα φιδιών και οι αρχαίοι Έλληνες και Ρωμαίοι το έκαιγαν, αφού απομάκρυνε τους σκορπιούς.

Ο Μέγας Αλέξανδρος είναι γνωστό ότι έκανε μπάνιο με αυτό για να απαλλαγεί από τις ψείρες. Το περίφημο θυμαρίσιο μέλι του Υμηττού ήταν περιζήτητο και πουλιόταν ακριβά, άλλα ακόμα και οι πιο φτωχοί μπορούσαν να απολαύσουν το τονωτικό του σώματος και των πνευματικών δυνάμεων μίγμα από θυμάρι, απλό μέλι και ξίδι. Το θυμάρι ήταν αφιερωμένο στη θεά του έρωτα Αφροδίτη γιατί ουδείς αμφισβητούσε πως προκαλεί τον πόθο.
Στον Μεσαίωνα, λόγω της πίστης στην ιδιότητα του θυμαριού να χαρίζει θάρρος εμφανίζεται συχνά να κοσμεί ασπίδες ιπποτών, και επίσης σε θρύλους της εποχής. Όταν ενέσκηψαν οι μεγάλες επιδημίες, με χειρότερη απ’ όλες την πανούκλα, οι εντριβές με ξίδι μέσα στο οποίο είχε μουλιάσει θυμάρι ή απλώς το κάψιμο του θεωρούνταν αποτελεσματικά προστατευτικά μέτρα. Στα νοσοκομεία του αραβικού κόσμου για πολλούς αιώνες ήταν το παραπέτασμα καπνού απ’ το κάψιμο του θυμαριού και ορισμένων άλλων δραστικών φυτών που εμπόδιζε την μολυσματική αρρώστια. Μέχρι και τα τέλη του 17ου αιώνα τα φαρμακεία τις χριστιανικής Ευρώπης εμπορεύονταν ένα μείγμα από θυμάρι, στύρακα και λιβάνι το οποίο «καθάριζε» το μολυσμένο αέρα και προστάτευε από τις επιδημίες.

Η αιτία όλων των παραπάνω δεν είναι άλλη απ’ το ότι όταν το θυμάρι καίγεται εκλύεται θυμόλη, μια φαινόλη που διαθέτει ισχυρές αντισηπτικές ιδιότητες!
Χρησιμοποιείται η ξηρή δρόγη και το αιθέριο έλαιο στην βιομηχανία τροφίμων για άρωμα και την γεύση. Η ευρύτατη χρήση του στην κουζίνα της Μεσογείου και ιδιαιτέρως των αραβικών χωρών οφείλεται στις ορεκτικές, χωνευτικές και αντιφυσητικές του ιδιότητες. Η περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο κυμαίνεται από 1 -3%.

Το θυμάρι βρίσκει τέλος πολλές εφαρμογές στη σύγχρονη βιομηχανία φαρμάκων και καλλυντικών λόγω των αντισηπτικών, επουλωτικών, σπασμολυτικών και αποχρεμπτικών του ιδιοτήτων.
Η δρόγη και το αιθέριο έλαιο του Thymus vulgaris και του T. zygis έχουν αναγνωριστεί από τoν EMA ως «Παραδοσιακά Φάρμακο Φυτικής Προέλευσης», με τις ενδείξεις «αποχρεμπτικό παραγωγικού βήχα σε κρυολόγημα».

Θρούμπι Satureja thymbra 

Το θρουμπι είναι ένα αρωματικό ποώδες φυτό, ετήσιο, ευδοκιμεί σε όλη την Μεσόγειο και ιδιαίτερα σε ξηρές και πετρώδεις περιοχές. Από την αρχαιότητα(με το όνομα θύμβρη) χρησιμοποιείται σαν βότανο  για γευστικούς και θεραπευτικούς λόγους με αναφορές σε αυτό από τον Διοσκουρίδη, τον Θεόφραστο αλλά και από τους Ρωμαίους Πλίνιο και Βιργίλιο. Στην αρχαιότητα ο Πλίνιος μας λέει ότι οι σάτυροι συχνά βρίσκονταν σε λιβάδια με θρούμπι, εξ’ου και η αφροδισιακή ιδιότητα που έδιναν οι ρωμαίοι σε αυτό αλλά και η λατινική ονομασία του Satureja.

Το θρούμπι έχει έντονη γεύση που θυμίζει θυμάρι και ρίγανη. Παραδοσιακά το θρούμπι χρησιμοποιείται ως αφέψημα για την βελτίωση του πεπτικού συστήματος, δρα κατά της διάρροιας, των κολικών, των σπασμών του εντέρου, των φουσκωμάτων και ανοίγει την όρεξη.

Επισκεφθείτε τον Αλέξανδρο στο ανοιχτό του αγρόκτημα

 GRIZO & PRASINO Pu & Pu

Γνωρίστε τους παραγωγούς και μάθετε για την πραγματική αξία των προϊόντων

Κομοτηνή                                                                             Βρείτε το προϊόν στο :

Βοτανοδηγός *

Μέντα, Φασκόμηλο, Καλέντουλα 

Η Μέντα έχει πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείτε παραδοσιακά  ως αφέψημα για τη συμπτωματική ανακούφιση των πεπτικών διαταραχών(δυσπεψία, ναυτία, έμετος, πρωινή ασθένεια, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, κράμπες του άνω γαστρεντερικού σωλήνα), όπως η δυσπεψία και ο μετεωρισμός.
Ως αιθέριο έλαιο χρησιμοποιείτε για την ανακούφιση των συμπτωμάτων του βήχα και του κρυολογήματος, για τη συμπτωματική ανακούφιση του τοπικού μυϊκού πόνου και του κνησμού.

Το Φασκόμηλο έχει έντονη αρωματική οσμή και καλλιεργείται για τις φαρμακευτικές ιδιότητες του, ως αφέψημα και σαν καρύκευμα. Θεωρείται από τα καλύτερα ευστόμαχα και αντιφλογιστικά αφεψήματα.  Εκτός από τις επιδόσεις του σε φλεγμονές, όπως η αμυγδαλίτιδα, η λαρυγγίτιδα και η ουλίτιδα, το φασκόμηλο είναι αποτελεσματικό αντιπυρετικό, αποσμητικό και ανθιδρωτικό, επουλώνει, με εξωτερική χρήση, χρόνια έλκη, πληγές και αποστήματα, ενώ παραδοσιακά το έγχυμά του πίνεται από πολλούς ηλικιωμένους γιατί ανακουφίζει την δυσπεψία και κατευνάζει το άγχος.

Στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία, η Καλέντουλα χρησιμοποιείται “εσωτερικά” (αφέψημο – ρόφημα)ως χωνευτικό και για την αντιμετώπιση του έλκους , της γαστρίτιδας και της επώδυνης εμμηνορρυσίας και “εξωτερικά” (κομπρέσα) για την περιποίηση πληγών, εγκαυμάτων και τσιμπημάτων εντόμων. Παράλληλα η Καλέντουλα έχει τη φήμη πως είναι αποτελεσματική στους έντονους πόνους και τις κράμπες της περιόδου.

Μάθετε περισσότερα για ολοκληρωμένες βοτανικές εμπειρίες απευθείας από τον Κώστα και την Αγγελική :

Επισκεφθείτε τους στο ανοιχτό τους αγρόκτημα

Σχετικά άρθρα για τα Φαρμακευτικά & Αρωματικά Φυτά και τις χρήσεις τους:

Ένα Φυτικό Φαρμακείο πρώτων βοηθειών ( Ορέστης Δαβίας, Βιολόγος - Ερευνητής)

Η Ιστορία των Βοτάνων (Πηγή – πρωτότυπο άρθρο : Σοφία Τριάντου thalli.gr – Thalli Magazine  )

Το μέλλον των Φαρμακευτικών κι Αρωματικών Φυτών (Παναγιώτης Παπαδόπουλος , Med Culture)